Aŭtoro: Birke

Für Nachzügler, die es nicht geschafft haben, Anfang Januar alles Gute zum neuen Jahr zu wünschen, gibt es immer noch eine zweite Chance: das Neujahr nach dem Mondkalender. Nach dem Jahr des Schweins ist nun die Ratte dran. Wie alle diese Tiere des Tierkreises ist sie mit vielen guten Eigenschaften ausgestattet. Das Schildchen, das ich zu meiner aus Papier gebastelten Ratte (siehe Foto) bekommen habe, besagt: “Die Ratte ist ein fleißiges Tier, das auch unter schwierigen Bedingungen überlebt, und so symbolisiert sie ursprünglich Reichtum, Fruchtbarkeit und Überfluss.” Natürlich! 🙂

Por malfruintoj, kiuj komence de Januaro ne sukcesis bondeziri okaze de la nova jaro, ekzistas ĉiam ankoraŭ dua eblo: la novjaro laŭ la luna kalendaro. Post la jaro de la porko venas nun la vico de la rato. Same kiel ĉiuj tiuj bestoj de la besta zodiako, ĝi estas provizita per multaj bonaj ecoj. La ŝildeto, kiun mi ricevis por mia rato manfarita el papero (vidu la foton), diras: “La rato estas diligenta besto, kiu travivas ankaŭ en malfacilaj cirkonstancoj. Tiel ĝi baze simbolas riĉecon, fekundecon kaj abundon.” Kompreneble! 🙂

Imbissbuden an koreanischen Autobahnraststätten finde ich immer ganz interessant. Es gibt oft leckere Sachen wie gebratene Kartoffeln, hotteok (Pfannkuchen mit einer Füllung aus Zucker und Zimt) und hodu gwaja (Walnusskuchen, sie haben die Form von Walnüssen und außerdem sind neben der Paste aus roten Bohnen auch Walnüsse drin) und nicht so leckere Sachen wie zum Beispiel getrockneten Tintenfisch, der nochmal über Feuer erwärmt wird und auf dem dann man so herumkaut, wie man in meiner Vorstellung auch auf Leder kauen würde. Viel zu sehen gibt es allemal. Irgendwann, es ist schon eine Weile her, hat es mal eine solche Autobahnraststättenimbissbude geschafft, mir wirklich gut die Wartezeit bis zur Abfahrt unseres Busses zu vertreiben. Angeboten wurden dort “Mandschjurias”, kleine Kuchen, mit einer Art Pudding innen. So sehen sie aus:

Manĝobudojn ĉe la Koreaj aŭtoŝoseaj ripozejoj mi ĉiam trovas sufiĉe interesaj. Tie ofte haveblas delikataĵoj kiel rostitaj terpomoj, hotteok (patkukoj kun plenigaĵo el sukero kaj cinamo) kaj hodu gwaja (juglandaj kukoj, ili havas la formon de juglandoj, kaj cetere enestas krom pasto el ruĝaj faboj ankaŭ juglandoj), kaj ne tiom delikataj aferoj kiel ekzemple sekigita polpo, kiun oni revarmigas super fajro, kaj kiun oni poste tiom maĉadas, kiom oni laŭ mia imago ankaŭ devus maĉi ledon. Ĉiuokaze estas multo por rigardi. Unu fojon, antaŭ iom da tempo jam, unu tia manĝobudo vere sukcesis pasigi al mi la atendotempon ĝis la forveturo de nia buso. Tie oni ofertis “Manĝjuria”-ojn, etajn kukojn kun speco de pudingo ene. Ili aspektas jene:

Daŭrigi legadon “Transkriptionsabenteuer / Transskriba aventuro”

Und wieder hat ein neues Jahr begonnen. Wir wünschen euch allen ein wunderbares 2008 voller Glück, Gesundheit und (nur angenehmer) Überraschungen! Und wir hoffen natürlich, dass ihr auch in diesem Jahr öfter mal unseren Blog besucht und was Interessantes zu lesen darin findet.

Kaj denove komenciĝis nova jaro. Ni deziras al vi ĉiuj belegan 2008, kiu estu plena je feliĉo, sano kaj (nur agrablaj) surprizoj. Kompreneble ni esperas, ke ankaŭ en tiu ĉi jaro vi ofte vizitos nian blogon kaj trovos en ĝi interesan legaĵon.

Unser Jahreswechsel verlief ganz ruhig. Ich musste gestern sogar arbeiten (eine Übersetzung von Videoaufnahmen beim Fernsehsender KBS, aber das ist eine andere Geschichte), und ich war nicht die einzige. Abends haben Bertil und ich uns dann im Stadtviertel Itaewon getroffen (dort gibt es besonders viel ausländische Restaurants und Bars) und haben thailändisch gegessen (es ist wie mit den Torten hier – “besonders” ist gleichzusetzen mit “exotisch”, und thailändisches Essen ist für uns besonders exotisch…). In Itaewon war natürlich viel los, denn alle Ausländer, die Silvester feiern wollten, sind offenbar dahin gegangen. Um dem Verkehrsstress nach Mitternacht zu entgehen, haben wir uns lieber früh wieder auf den Heimweg gemacht – in die absolute Stille unserer Wohngegend. Keine Knaller hier in Korea, keine Raketen um Mitternacht; es kommt auch niemand um Mitternacht raus, um die Nachbarn zu grüßen und ein gesundes neues Jahr zu wünschen. Unser Pförtner hat geschlafen, als ich mein Paket bei ihm abgeholt habe. Wirklich, die allernormalste Normalität. Der eigentliche Jahreswechsel ist eben doch das Mondkalender-Neujahr, aber Knaller und Raketen gibt es da (zum Glück) auch keine.

Nia jarŝanĝo okazis tre kviete. Mi devis hieraŭ eĉ labori (tradukado de vidbendaj registraĵoj ĉe la televida elsendejo KBS, sed tio estas alia rakonto), kaj mi ne estis la sola. Poste vespere mi kaj Bertilo renkontiĝis en la kvartalo Itaewon (tie estas aparte multaj eksterlandaj restoracioj kaj trinkejoj), kie ni manĝis Taje (estas same kiel pri la tortoj ĉi tie – “speciala” egalas al “ekzotika”, kaj Taja manĝaĵo estas por ni aparte ekzotika…). En Itaewon kompreneble okazis multo, ĉar evidente veturis tien ĉiuj eksterlandanoj, kiuj volis festi novjaron. Por eviti la trafikan hektikon post noktomezo, ni preferis frue denove ekiri hejmen – en la absolutan kvieton de nia najbaraĵo. Neniaj eksplodaĵoj ĉi tie en Koreujo, neniaj raketoj ĉe noktomezo; kaj ankaŭ eliras neniu ĉe noktomezo por saluti la najbarojn kaj deziri al ili sanan novan jaron. Nia pedelo dormis, kiam mi iris preni paketon ĉe li. Vere regis la plej normala normaleco. La vera jarŝanĝo fakte estas la novjaro laŭ la luna kalendaro, sed ankaŭ tiam (feliĉe!) ne estas eksplodaĵoj aŭ raketoj.

… stapeln sich hier in Korea zu Weihnachten die Torten vor den Bäckereien.

…stakiĝas ĉi tie en Koreujo al Kristnasko tortoj antaŭ la bakejoj.

Daŭrigi legadon “Alle Jahre wieder… / Ĉiun jaron denove…”

Es ist kaum zu glauben, aber anscheinend haben wir wirklich noch nie über Kimchi geschrieben – Koreas ureigenes Produkt, Quelle des nationalen Stolzes und von Koreanern im Ausland ebenso schmerzlich vermisst wie von Deutschen im Ausland das Vollkornbrot. Leider habe ich gerade kein Foto zur Hand und auch kein Kimchi im Haus – wir essen das nämlich nicht so in Massen. Aber egal, das Foto wird nachgeliefert. Kimchi ist eingelegter Chinakohl. Ich vergleiche es wegen dem Einlegen ja irgendwie gern mit dem deutschen Sauerkraut – was bei Koreanern immer ein bisschen Enttäuschung auf die Gesichter malt, denken sie doch gern, ihr Kimchi sei einzigartig. Na ja, im Gegensatz zum Sauerkraut ist es vor allem scharf. Außerdem wird der Chinakohl nicht so kleingeraspelt wie unser Weißkohl. Geraspelt wird dafür beim Kimchi der Rettich, der neben einigen anderen Zutaten noch dazu kommt.

Oni tion apenaŭ povas kredi, sed evidente ni vere ankoraŭ neniam skribis pri kimĉio – la absolute propra produktaĵo de Koreujo, fonto de nacia fiero kaj de eksterlandaj Koreoj same dolore alsopirata kiel tutgrajna pano de eksterlandaj Germanoj. Bedaŭrinde mi ĝuste nun ne havas foton ĉemane, kaj ankaŭ nenian kimĉion en la domo – ĉar ni fakte ne manĝas ĝin tre multe. Sed ne gravas, la foton mi aldonos poste. Kimĉio estas peklita Ĉina brasiko. Pro la peklado mi iel emas kompari ĝin kun la Germana saŭrkraŭto – kio ĉiam mienigas la Koreojn iom seniluziigitaj, ĉar ili volonte pensas, ke ilia kimĉio estas unikaĵo. Nu bone, kontraŭe al saŭrkraŭto ĝi precipe estas akra. Krome la Ĉina brasiko ne estas tiel ete raspita kiel nia blanka brasiko. Anstataŭe oni des pli raspas la rafanojn, kiuj aldoniĝas inter aliaj ingrediencoj.

Heute nun bin ich beim Spazierengehen auf ein Gruppen-Rettich-Raspeln gestoßen, das Teil einer öffentlichen Kimchi-Herstellung war.

Hodiaŭ dum promenado mi hazarde trafis al grupa rafanoraspado, kiu estis parto de publika kimĉi-farado.

Daŭrigi legadon “Öffentliche Kimchi-Herstellung / Publika kimĉi-farado”

Heute ist mal wieder Chuseok. Drei Jahre sind nun schon vergangen, seitdem wir hier das erste Mal über dieses Fest berichtet haben. Es hat sich wenig geändert: wir sind wieder mit drei freien Tagen gesegnet (in diesem Jahr sogar im Anschluss an das Wochenende), wie in jedem Jahr gab es auch wieder ein Hoffest für uns Ausländer hier, immer noch herrscht außerhalb von Seoul das reine Verkehrschaos, immer noch liegt fast das gesamte öffentliche Leben an diesen Tagen lahm. Bertil hat mittlerweile den Ausdruck “Zuschock” geprägt, weil wirklich schockierend viele Geschäfte und Restaurants geschlossen haben. Man ist das gar nicht so gewohnt in Korea.

Hodiaŭ denove estas Chuseok. Pasis jam tri jaroj de kiam ni ĉi tie la unuan fojon rakontis pri tiu festo. Malmulto ŝanĝiĝis: ni ĝojas pri tri liberaj tagoj (ĉi-jare ili eĉ daŭrigas la semajnfinon), same kiel ĉiujare estis denove korta festo por ni ĉi-tieaj eksterlandanoj, ankoraŭ regas ekster Seulo pura trafika kaoso, ankoraŭ preskaŭ la tuta publika vivo estas paralizita en tiu tago. Bertilo intertempe kreis la esprimon “Zuschock” (“fermoŝoko”), ĉar vere ŝoke multaj vendejoj kaj restoracioj estas fermitaj. Je tio oni tute ne estas alkutimiĝinta en Koreujo.

Meine Studentinnen (aber auch Studenten) haben mir auf die Frage nach ihren Plänen für die freien Tage meistens erzählt, dass sie zu Hause bei der Essenzubereitung mithelfen müssen. Gutes Essen ist wichtig zu Chuseok, es gibt auch immer viele Ess-Geschenke: Obst, Kekse, Reiskuchen. Besonders Reiskuchen sind wichtig. Was in Deutschland zu Weihnachten Stolle und Lebkuchen sind, sind die songpyeon hier zu Chuseok.

Al mia demando pri iliaj planoj por la liberaj tagoj, miaj studentinoj (kaj ankaŭ studentoj) plejparte rakontis, ke ili devas hejme kunhelpi pri la preparado de manĝaĵoj. Bona manĝado estas grava dum Chuseok, oni ankaŭ ofte donacas manĝaĵojn: fruktojn, biskvitojn, rizkuketojn. Gravas precipe rizkuketoj. Al la kristinfanaj kukoj kaj spicokukoj je Kristnasko en Germanujo, respondas ĉi tie songpyeon je la festo Chuseok.

Songpyeon bedeutet laut Wörterbuch “auf Kiefernnadeln gedämpfter Reiskuchen”. Gefüllt sind diese Reiskuchen mit einer Sesam-Zucker-Mischung oder mit einer Paste aus Reismehl oder roten Bohnen. Dass sie heutzutage noch auf Kiefernnadeln gedämpft werden, glaube ich nicht, ich habe aber mal gehört, dass sie mit Kiefernnadeln gelagert werden und so besser haltbar sind. Kurioserweise wurden sie von unserem Reiskuchengeschäft vor ein paar Tagen ohne, heute aber mit Kiefernnadeln verkauft. Ich vermute, das gehört einfach zum guten Chuseok-Image.

Songpyeon signifas laŭ la vortaro “rizkuketoj vaporkuiritaj sur pinopingloj”. Tiuj rizkuketoj estas plenigitaj per sezama kaj sukera miksaĵo aŭ per pasto, kiu konsistas el rizofaruno aŭ ruĝaj faboj. Ke ili nuntempe ankoraŭ estas vaporkuritaj sur pinopingloj, tion mi ne kredas, sed mi iam aŭdis, ke oni ilin konservas kun pinopingloj, ĉar tiel ili pli bone teniĝas. Kuriozaĵo estas, ke en nia rizkuketa vendejo ili estis antaŭ kelkaj tagoj vendataj sen pinopingloj, sed hodiaŭ tamen kun tiaj. Mi supozas, ke tio simple apartenas al la bona bildo de Chuseok.

Interessant ist außerdem eine andere Entwicklung: schon lange kenne ich songpyeon nur in grün und weiß. Weiß ist das einfache Reismehl, im grünen Reismehl ist Beifuß mit drin. In diesem Jahr sind sie ein wenig bunter: weiß, grün, gelb, violett, rosa. Die Füllungen sind meinem Geschmack nach auch delikater, ich kann mich erinnern, dass ich früher nur die mit Sesam mochte, rote Bohnenpaste fand und finde ich immer noch schrecklich. Die Reismehlpaste, die jetzt drin ist, ist jedenfalls gut. Zum Reinbeißen!

Krome alia evoluo estas interesa: delonge mi konas nur verdajn kaj blankajn songpyeon-kuketojn. Simpla rizofaruno estas blanka, en la verda speco artemizio estas aldonita. Ĉi-jare ili estas iomete pli buntaj: blankaj, verdaj, flavaj, violkoloraj, rozkoloraj. La plenigaĵoj estas laŭ mia gusto pli delikataj, mi povas memori, ke antaŭe al mi plaĉis nur la sezamaj, ruĝan fabopaston mi trovis kaj plu trovas terura. La rizofaruna pasto, kiu nuntempe enestas, ĉiuokaze estas bona. Por ekmanĝi!

Ein Kolumbarium ist…

• a) ein Taubenhaus
• b) ein Gewölbe, in dem Urnen aufbewahrt werden
• c) ein Krematorium?

La Germana vorto Kolumbarium signifas…

• a) kolombejo
• b) volbejo, en kiu oni tenas cindrournojn
• c) kremaciejo?

Daŭrigi legadon “Das Kolumbarium neben der Schule 1: Vorgeschichte / La urnotenejo apud la lernejo 1: antaŭhistorio”

Nun hatten wir groß angekündigt, dass wir wieder da sind – und waren es doch nicht. Ich hatte extra einen Eintrag mit Blumen vorbereitet, aber Bertil war schneller. Aber jetzt die Blumen!

Ni laŭte proklamis, ke ni revenis – sed tamen ni ne estis revenintaj. Mi aparte preparis afiŝon kun floroj, sed Bertilo estis pli rapida. Sed nun la floroj!

Letzte Woche, am 15.5., war Lehrertag hier in Korea.

En la lasta semajno, la 15an de Majo, estis Instruista Tago ĉi tie en Koreujo.

Daŭrigi legadon “Lehrertag / Instruista tago”

Jetzt, wo der Frühling kommt, sind die Rabatten und Blumentöpfe auf den Seouler Straßen meist mit Stiefmütterchen bepflanzt und sehen zum Beispiel so aus:

Nun, kiam venas la printempo, la florbedoj kaj florpotoj sur la Seulaj stratoj estas priplantitaj plejparte per trikoloretoj, kaj aspektas ekzemple jene:

Diese Rabatten und Blumentöpfe sind aber im Unterschied zu den Städten, die ich sonst so kenne, in der kalten Jahreszeit keineswegs leer! Mich hat immer schon sehr fasziniert, dass dort dann verschiedenfarbiger Kohl gepflanzt wird:

Tiuj florbedoj kaj florpotoj, estas, kontraste al tiuj en la urboj, kiujn mi konas, en la malvarma sezono absolute ne malplenaj! Ĉiam tre fascinis min, ke oni tiam plantas diverskolorajn brasikojn tie:

Ich habe keine Ahnung, was für ein Kohl das ist. Wahrscheinlich eine Art Zierkohl, oder?

Mi tute ne scias, kiaspeca brasiko tio estas. Verŝajne temas pri speco de senkapa brasiko, ĉu?

Wenn ich hier in Korea meinen Namen angeben muss, z.B. beim Arzt oder beim Schneider, passiert es mir sehr oft, dass mich Leute fragen, ob ich aus Deutschland komme. Wenn ich dann zurückfrage, woher sie das wissen, dann antworten sie, dass mein Name deutsch klingt. Kann das wirklich sein?

Kiam mi devas indiki mian nomon ĉi tie en Koreujo, ekz. ĉe kuracisto aŭ tajloro, tiam tre ofte okazas, ke oni demandas al mi, ĉu mi venas el Germanujo. Kiam mi tiam redemandas, kiel ili scias tion, tiam ili respondas, ke mia nomo sonas Germane. Ĉu tio vere povas esti?

Wir glauben, dass weder Birke noch Dockhorn besonders deutsch klingen, und haben unsere eigene Theorie:

Ni pensas, ke nek Birke, nek Dockhorn sonas aparte Germane, kaj havas nian propran teorion:

Wenn ich meinen Nachnamen mit koreanischen Buchstaben schreibe, dann sieht das so aus: 독혼 [toghon].
Und dazu sehe man sich das koreanische Wort für Deutschland an: 독일 [togil].

Kiam mi skribas mian familian nomon per Koreaj literoj, tiam tio aspektas jene: 독혼 [toghon].
Kaj tion oni komparu kun la Korea vorto por Germanujo: 독일 [togil].

Die erste Silbe meines Namens und die erste Silbe von togil sehen also zufällig gleich aus, nämlich 독 [tog]. Möglicherweise spielt das unbewusst eine Rolle, wenn Koreaner meinen Namen als deutsch identifizieren?

La unua silabo de mia nomo kaj la unua silabo de togil do hazarde aspektas same, nome 독 [tog]. Ĉu tio eble subkonscie ludas rolon, kiam Koreoj identigas mian nomon kiel Germanan?

Heute beginnt endlich auch nach dem Mondkalender das neue Jahr. Hier wird es als Jahr des goldenen Schweins gepriesen und beworben – und man sollte deshalb vermuten, dass es ein Jahr im Element Metall ist, dessen chinesisches Zeichen auch Gold, Geld bedeutet. Ist es wirklich in diesem Jahr ein goldenes Schwein?

Hodiaŭ finfine ankaŭ laŭ la luna kalendaro komenciĝas nova jaro. Ĉi tie oni laŭdas kaj reklamas ĝin kiel la jaron de la ora porko – kaj oni pro tio devus suspekti, ke estas jaro kun la elemento metalo, kies Ĉina signo signifas ankaŭ oro, mono. Ĉu vere ĉi-jare la porko estas ora?

Daŭrigi legadon “Das Jahr des goldenen Schweins? / La jaro de la ora porko?”

Seit ich vor zwei Jahren über Weihnachten in Korea geschrieben habe, hat sich an meinem Weihnachtsgefühl hier in Korea nicht viel geändert. Das Wetter ist hell und freundlich, darüber hinaus in diesem Jahr relativ warm, so dass mir immer noch nicht wie Weihnachten ist. Auch die Weihnachtsbäume in den U-Bahn-Stationen gibt es nach wie vor, manchmal in kitschigeren Varianten wie auf dem Foto: neben dem Baum ein Rentier und ein Ziegenbock, an denen kleine Lämpchen blinken.

De kiam mi antaŭ du jaroj skribis pri Kristnasko en Koreujo, ne ŝanĝiĝis multo pri mia Kristnaska sento ĉi tie en Koreujo. La vetero estas hela kaj agrabla, kaj aldone ĉi-jare relative varma, tiel, ke al mi ankoraŭ ne estas tute kiel Kristnasko. Ankaŭ la Kristnaskaj arboj en la metrostacioj plu ekzistas same kiel antaŭe, iafoje en kiĉaj variantoj kiel sur la foto: apud la arbo estas boaco kaj virkapro, sur kiuj palpebrumas malgrandaj lampetoj.

Neu ist vor allem die Menge an Weihnachtlichem. Wo man geht und steht, weihnachtet es. Weihnachtslieder, Verkäuferinnen mit Weihnachtsmützen oder Rentiergeweihen, Parkplatzeinweiser als Weihnachtsmänner, Werbung mit Hinweisen auf Weihnachten und und und. Das alles erschien mir in diesem Jahr noch einmal viel mehr als im letzten Jahr, aber vielleicht täuscht mich die Erinnerung.

Nova estas precipe la kvanto da Kristnaskecaĵoj. Kie ajn oni sin trovas, Kristnaskumas. Kristnaskaj kantoj, vendistinoj kun Kristnaska ĉapo aŭ boaca kornaro, parkejaj direkstistoj kiel Kristnaskaj viroj, reklamo kun aludoj al Kristnasko k.t.p. k.t.p. Ĉio tia ŝajnas al mi ĉi-jare ankoraŭ iom pli multa ol en la pasinta jaro, sed eble min trompas mia memoro.

Was uns aber in diesem Jahr besonders aufgefallen ist, waren die Torten.

Ĉi-jare aparte rimarkis ni la tortojn.

Daŭrigi legadon “Eine Torte zum Weihnachtfest / Torto je Kristnasko”

Eine Sache hier in Korea fasziniert mich immer wieder: Essen wird häufig mit der Schere geschnitten. Am auffälligsten ist das bei Nudeln. Die werden nicht etwa vor dem Kochen gebrochen oder so, sondern man bekommt die fertigen langen und wirren Nudeln in einer Schüssel und schneidet sie einfach mit der Schere klein. Ansonsten wird die Schere im Restaurant viel zum Zerteilen von Fleisch und Gemüse verwendet. In Bäckereien schneidet man damit manchmal Brot und Kuchen in Würfel, und vor gar nicht langer Zeit waren wir in einem Imbiss, der für das selbständige Zerschneiden von kleinen Pfannkuchen mit Zuckerfüllung Scheren zur Verfügung gestellt hat.

Unu afero ĉi tie en Koreujo min ĉiam denove fascinas: Manĝaĵojn oni ofte tondas per tondilo. Tio plej rimarkindas pri nudeloj: Ilin oni ne rompas antaŭ la kuirado, sed oni ricevas la pretajn longajn kaj implikitajn nudelojn en bovlo, kaj oni simple tondas ilin en malgrandajn pecojn per tondilo. Krome oni multe uzas tondilon en restoracioj por disigi viandon kaj legomojn. En bakejoj oni iafoje tondas panon kaj kukojn en kubojn, kaj antaŭ nelonge ni estis en rapidmanĝejo, kiu disponigis tondilon por propra distondado de malgrandaj sukerplenigitaj krespoj.

Daŭrigi legadon “Andere Werkzeuge / Aliaj iloj”

Hier in Korea brechen schon seit Wochen die Taxifahrer in helle Begeisterung aus, wenn ich sage, dass ich aus Deutschland bin. Am liebsten wären sie selbst jetzt in Deutschland und würden die Spiele der Fußball-Weltmeisterschaft live sehen. Seit langem hat die Vorfreude auf das Ereignis auch hier alle in Atem gehalten. Unter allen Dingen, die irgendwie mit der Weltmeisterschaft in Verbindung standen, mochte ich am liebsten die Fußball-Torte in unserer Bäckerei an der Ecke!

Jam de semajnoj la taksiŝoforoj ĉi tie en Koreujo fervore entuziasmiĝas, kiam mi diras, ke mi venas el Germanujo. Plej volonte ili mem estus nun en Germanujo por vidi surloke la ludojn de la monda piedpilkada ĉampioneco ĉampionado. Delonge ĉiujn ekscitis la antaŭgojo pri la evento. El ĉiuj tiuj aferoj, kiuj iel rilatas al la monda ĉampioneco ĉampionado, mi plej ŝatas la piedpilkadan torton en nia bakejo ĉe la stratangulo!

Daŭrigi legadon “Korea gegen Togo / Koreujo kontraŭ Togo”