Vi fartas kvazaŭ hejme
En jena snoba strat’
Vi sentas vin tre grava
En kompleto kaj kravat’
Vi prelegas tre memfide
Pri mon’ kaj politik’
Ne povas vi imagi
Ke kontraŭas la publik’

Pardonu min sinjoro
Pri kiuj vi parolas nun?

Sentaŭguloj, klaŭnoj, nuloj,
Homoj kiel mi
Strangaj buboj, homaj ruboj,
Homoj kiel mi

Pripensu se vi kredas
Ke ni estas sama spec’
Mi fakte apartenas
Al alia realec’
Kaj antaŭ kelkaj jaroj
(Kiel bela ironi’)
Mi mem purigis plankojn
Por homoj kiel vi

Pardonu min sinjoro
Pri kiuj vi parolas nun?

Sentaŭguloj, klaŭnoj, nuloj,
Homoj kiel mi
Strangaj buboj, homaj ruboj,
Homoj kiel mi

Sentaŭguloj, klaŭnoj, nuloj,
Homoj kiel mi
Strangaj buboj, homaj ruboj,
Homoj kiel mi

Pardonu min sinjoro