Balbutoj de Birke kaj Bertilo
Ja, unsere Fußbodenheizung. Ken hat im letzten Kommentar danach gefragt, wie sie funktioniert – da muss ich ein bisschen weiter ausholen:
Jes, nia planka hejtado. Ken demandis en la lasta komento, kiel ĝi funkcias – pri tio mi devas iom pli vaste rakonti:
Daŭrigi legadon “Leben mit Fußbodenheizung / Vivo kun planka hejtado”
Wir haben bisher noch gar nichts darüber erzählt, wie wir hier wohnen (nur ein Foto aus dem Fenster zum Hof war schon mal zu sehen).
Ni ankoraŭ tute ne rakontis, kiel ni ĉi tie loĝas (nur unu foto de la alkorta fenestro estas jam montrita).
Jen la dua parto de nia rakonto pri la saŭno (espereble vi ne maltrafis la unuan parton). Ĉi-foje rakontas Bertilo.
Hier der zweite Teil unserer Erzählung über die Sauna (hoffentlich habt ihr nicht den ersten Teil verpasst). Diesmal erzählt Bertil.
Wir haben eine Sauna gleich um die Ecke in unserer Wohngegend, ca. 3 Minuten zu Fuß. Das ist hier nichts Besonderes, jede Wohngegend hat irgendwo gleich in der Nähe ein öffentliches Badehaus – meistens mit Sauna. Diese Bäder kannte ich schon sehr gut von meiner früheren Zeit hier. Neu sind dagegen die sogenannten Jjimjil-bangs, aber auch die gibt es jetzt hier fast überall. Laut Wörterbuch bedeutet “jjimjil-hada” so etwas wie “warm baden, Umschläge machen” – ihr werdet jedoch noch sehen, was dieser Ort alles beinhaltet.
Tute proksime en nia najbaraĵo estas saŭno, je ĉirkaŭ triminuta distanco piede. Tio estas ĉi tie nenio speciala; ĉiu loĝregiono havas ie en la proksimaĵo publikan banejon – plej ofte kun saŭno. Tiujn banejojn mi tre bone konis jam en mia antaŭa tempo ĉi tie. Novaj estas tamen la t.n. “Jjimjil-bang”-oj, sed ankaŭ ili nun troviĝas preskaŭ ĉie ĉi tie. Laŭ la vortaro “jjimjil-hada” signifas proksimume “varme bani sin, fari kataplasmon” – vi tamen vidos, ke tia loko enhavas multon.
Jeden Samstag und Sonntag Abend ist es soweit: im Fernsehen läuft unser Lieblings-Fernsehdrama “Der unsterbliche Yi Sun-shin”.
Ĉiun sabaton kaj dimanĉon estas tempo: en la televido oni montras nian favoratan televidan dramon: “La senmorta Yi Sun-shin”.
Der Herbst ist die schönste Jahreszeit in Korea. Das Wetter ist sehr angenehm – nicht zu heiß, nicht zu feucht und immer noch wunderbar warm. Wir haben jetzt noch so um die 20 Grad, wenn die Sonne scheint. Ich denke irgendwie dauernd im Unterbewusstsein, dass erst September ist, weil das Wetter dem deutschen Wetter im September/Anfang Oktober ähnelt. Dabei haben wir schon November!
La aŭtuno estas la plej bela sezono en Koreujo. La vetero estas tre agrabla – ne tro varma, nek tro malseka, kaj ankoraŭ mirinde varma. Ni havas nun ankoraŭ proksimume 20 gradojn, kiam la suno brilas. Mi iel pensadas subkonscie, ke estas nur Septembro, ĉar la vetero similas al la Germana vetero en Septembro aŭ la komenco de Oktobro. Sed ĉe ni nun estas jam Novembro!
Ich hatte schon geschrieben, dass ich bald über meine Arbeit erzählen würde. Deswegen sind wir ja hier, und deswegen (aber auch wegen dem Koreanisch-Kurs am drei Abenden in der Woche) habe ich auch kaum Zeit, etwas zu schreiben. Normalerweise wäre ich auch jetzt gerade unterwegs zum Bus nach Yong-In, dem Campus meiner Uni, der außerhalb von Seoul liegt. Allerdings habe ich unverhofft einen freien Tag, weil dort auf dem Campus die Räume für eine Aufnahmeprüfung gebraucht werden.
Mi jam skribis, ke mi baldaŭ rakontos pri mia laboro. Ja pro ĝi ni estas ĉi tie, kaj pro ĝi (sed ankaŭ pro la Korea lingvokurso po tri vesperojn semajne) mi ankaŭ apenaŭ havas tempon ion skribi. Normale mi jam estus survoje al la buso al Yong-In, al tiu el la terenoj de mia universitato, kiu troviĝas ekster Seulo. Sed mi neantaŭvidite ricevis liberan tagon, ĉar la ĉambroj tie en la tereno estas bezonataj por aliĝotesto.
Also der Reihe nach…
Do, unu post la alia…
