Die Weihnachtsmannpuppen, die sich in der (Vor-)Weihnachtszeit allenthalben in Einkaufspassagen, in Kaufhäusern oder auf Ladentischen tummeln, tun allerlei Dinge, die ich je nach Laune entweder ganz nett oder einfach nur nervig finde: sie wackeln im Takt von “Jingle Bells” fröhlich mit den Hüften, sie erschrecken arme weihnachtsgestresste Passanten mit einem plötzlichen “Merry Christmas” fast zu Tode oder sie liegen einfach nur irgendwo versteckt im Bettchen und schnarchen vor sich hin.
Tiuj kristnaskviraj pupoj, kiuj en la (antaŭ-)Kristnaska tempo svarmas ĉie en komercaj pasejoj, en magazenegoj aŭ sur vendejaj tabloj, faras ĉiaspecajn aferojn, kiujn mi laŭ la momenta humoro aŭ trovas tute agrablaj aŭ simple nur nervozigaj: Ili ĝoje balancas la koksojn laŭ la ritmo de la muzikaĵo “Jingle Bells”, ili preskaŭ ĝismorte timigas kompatindajn Kristnaske streĉitajn pasantojn per subita “Merry Christmas”, aŭ li simple nur kuŝas ie etenditaj en liteto ronkante por si mem.
Ob sie in Deutschland noch was anderes tun, weiß ich nicht, ich war schon lange zu Weihnachten nicht mehr in Deutschland. Hier in Korea jedenfalls bin ich in diesem Jahr öfter an einer koreanischen Variante vorbeigekommen – zumindest halte ich das für speziell koreanisch, denn soweit ich mich erinnern kann, habe ich in Deutschlang nie einen Weihnachtsmann gesehen, der die Passanten mit einer Verbeugung grüßt.
Mi ne scias, ĉu en Germanujo ili agas alimaniere, ĉar mi jam longe ne estis en Germanujo je Kristnasko. Ĉiuokaze mi ĉi-jare trafis iafoje al Korea varianto – mi almenaŭ supozas, ke ĝi estas aparte Korea, ĉar laŭ mia memoro mi neniam vidis Kristnaskan viron en Germanujo, kiu salutas pasantojn per riverenco.
