Öffentliche Kimchi-Herstellung / Publika kimĉi-farado

Es ist kaum zu glauben, aber anscheinend haben wir wirklich noch nie über Kimchi geschrieben – Koreas ureigenes Produkt, Quelle des nationalen Stolzes und von Koreanern im Ausland ebenso schmerzlich vermisst wie von Deutschen im Ausland das Vollkornbrot. Leider habe ich gerade kein Foto zur Hand und auch kein Kimchi im Haus – wir essen das nämlich nicht so in Massen. Aber egal, das Foto wird nachgeliefert. Kimchi ist eingelegter Chinakohl. Ich vergleiche es wegen dem Einlegen ja irgendwie gern mit dem deutschen Sauerkraut – was bei Koreanern immer ein bisschen Enttäuschung auf die Gesichter malt, denken sie doch gern, ihr Kimchi sei einzigartig. Na ja, im Gegensatz zum Sauerkraut ist es vor allem scharf. Außerdem wird der Chinakohl nicht so kleingeraspelt wie unser Weißkohl. Geraspelt wird dafür beim Kimchi der Rettich, der neben einigen anderen Zutaten noch dazu kommt.

Oni tion apenaŭ povas kredi, sed evidente ni vere ankoraŭ neniam skribis pri kimĉio – la absolute propra produktaĵo de Koreujo, fonto de nacia fiero kaj de eksterlandaj Koreoj same dolore alsopirata kiel tutgrajna pano de eksterlandaj Germanoj. Bedaŭrinde mi ĝuste nun ne havas foton ĉemane, kaj ankaŭ nenian kimĉion en la domo – ĉar ni fakte ne manĝas ĝin tre multe. Sed ne gravas, la foton mi aldonos poste. Kimĉio estas peklita Ĉina brasiko. Pro la peklado mi iel emas kompari ĝin kun la Germana saŭrkraŭto – kio ĉiam mienigas la Koreojn iom seniluziigitaj, ĉar ili volonte pensas, ke ilia kimĉio estas unikaĵo. Nu bone, kontraŭe al saŭrkraŭto ĝi precipe estas akra. Krome la Ĉina brasiko ne estas tiel ete raspita kiel nia blanka brasiko. Anstataŭe oni des pli raspas la rafanojn, kiuj aldoniĝas inter aliaj ingrediencoj.

Heute nun bin ich beim Spazierengehen auf ein Gruppen-Rettich-Raspeln gestoßen, das Teil einer öffentlichen Kimchi-Herstellung war.

Hodiaŭ dum promenado mi hazarde trafis al grupa rafanoraspado, kiu estis parto de publika kimĉi-farado.

Eine große Gruppe von Ajumas* hatte sich versammelt und war dabei, kiloweise frischen Rettich zu raspeln. Ich konnte nicht genau herausfinden, um was es sich bei dieser Frauengruppe handelte. Das Schild im Hintergrund des Fotos sagt wörtlich “Einlegen von Kimchi der Liebe” – gemeint ist wohl “mit Liebe zubereitet” oder auch “Nächstenliebe”. Ob sie es dann öffentlich verschenken, weiß ich nicht. Uns Passanten haben sie jedenfalls freizügig ein Stück frischesten Rettich aufgedrängelt. Und erzählt, dass der große Tag des Kimchi-Machens morgen sei, heute leider nur die Vorbereitung. Das Verrückte ist, dass das kein Einzelfall ist. Im Herbst stößt man tatsächlich hier und da auf solche Gruppen, die auf der Straße wannenweise Kimchi machen. Ich denke, das ist noch ein Überbleibsel Tradition, denn früher wurde im Herbst der Kohl geerntet und auch gleich in großen Mengen eingelegt, in Steintöpfen, die dann wiederum über den Winter in der Erde vergraben wurden.

Granda grupo da aĝumaoj* kolektiĝis kaj okupiĝis pri raspado de kilogramkvantoj da freŝaj rafanoj. Mi ne povis tute bone eltrovi, pri kio vere temis la agado de tiu viringrupo. La ŝildo en la fono laŭvorte diras “Peklado de kimĉio de la amo” – supozeble tio signifas “ame preparata” aŭ eble ankaŭ “kun amo de la proksimulo”. Ĉu ili ĝin poste disdonacas publike, tion mi ne scias. Al ni preterpasantoj ili ĉiuokaze malavare trudis pecon da freŝega rafano. Kaj ili rakontis, ke morgaŭ estos la granda tago de kimĉi-farado, sed hodiaŭ bedaŭrinde nur antaŭpreparado. La miregigaĵo estas, ke tio tute ne estas unika okazaĵo. Aŭtune oni efektive renkontas diversloke grupojn, kiuj surstrate preparas kimĉion kuvokvante. Mi pensas, ke tio estas restaĵo de tradicio, ĉar en antaŭaj tempoj la brasiko estis rikoltata en aŭtuno, kaj efektive tuj amaskvante peklata, en grejsaj vazoj, kiujn oni poste enfosas en la teron por la vintro.

Ajumas*

Aĝumaoj*

*Wenn ihr wissen möchtet, was Ajumas sind, dann kann ich euch den Blogeintrag “Das dritte Geschlecht” von Stefan empfehlen (auf Deutsch). Er hat sie wirklich gut getroffen!

*Se vi deziras ekscii, kio Aĝumaoj estas, tiam mi povas rekomendi al vi la (Germanlingvan) blogaĵon “Das dritte Geschlecht” de Stefan. Li vere trafe priskribis ilin!