Ein kleiner Nachtrag zum Wahlkampf: Am Wahltag selbst war es völlig ruhig. Keine Lieder, keine Rufe, keine Reden. Es herrschte fast die Stimmung deutscher Wochenenden und Feiertage, an denen meist wenig Leute unterwegs sind.
Eta postskribo pri la elektokampanjo: En la efektiva balota tago estis tute kviete. Neniuj kantoj, neniuj krioj, neniuj paroladoj. Regis preskaŭ la etoso de Germanaj semajnfinoj kaj festotagoj, en kiuj ofte malmultaj homoj iras surstrate.
Vielleicht kam es mir aber auch nur so ruhig vor, weil die Wahlkämpfer an den beiden Vorabenden noch einmal zu Höchstformen aufgelaufen waren. Unter die werbenden Frauen mischten sich Männer, die Gruppen wuchsen auf teilweise acht Personen an. Offenbar gab es auch spontane Unterstützer, die dann mal kurz mit eingereiht wurden. Eine Gruppe sang unermüdlich Loblieder auf ihren Kandidaten – live und mit Mikrofon. Auch zu ihnen gesellten sich noch spontane Unterstützer in roten Fußball-T-Shirts mit der Aufschrift “Let’s go, Korea!” – aber die wachsende Fußball-Euphorie im Vorfeld der Weltmeisterschaft ist schon wieder ein anderes Thema.
Eble nur ŝajnis al mi tiel kviete, ĉar en la du antaŭaj tagoj la la balotaj batalantoj ankoraŭfoje elĉerpis la lastajn rezervojn kaj atingis la staton de plej bona kondiĉo. Kun la varbantaj virinoj miksiĝis viroj, la grupoj kreskis ĝis iafoje ok personoj. Evidente troviĝis ankaŭ spontaneaj subtenantoj, kiuj de tempo al tempo estis envicigitaj. Iuj grupoj senlace kantis laŭdokantojn pri sia kandidato – sen mimado kaj kun mikrofono. Ankaŭ al ili ankoraŭ aliĝis spontaneaj subtenantoj en ruĝaj piedpilkadaj T-ĉemizoj kun la surskribo “Let’s go, Korea!” – sed la kreskanta piedpilkada eŭforio anticipe al la monda ĉampioneco estas tamen alia temo.
Inzwischen habe ich von einer deutschen Freundin erfahren, dass bei den Kommunalwahlen auch Ausländer mit einiger Mühe wählen können. Die Mühe bezieht sich auf die ganze Bürokratie drumherum. Na, wie gesagt, ich hätte nur aufgrund des Wahlkampfs sowieso nichts entscheiden können. Meine Studenten sind übrigens nach eigener Aussage alle wählen gegangen, hatten aber eine vorgefasste Meinung dazu, welche Partei sie wählen wollen. Wie ich vermutet hatte.
Intertempe mi eksciis de Germana amikino, ke ĉe la distriktaj elektoj ankaŭ eksterlandanoj rajtas baloti eĉ se iom pene. La peno rilatas al la tuta burokratismo ĉirkaŭ tio. Nu, kiel dirite, nur pro la balota kampanjo mi ĉiuokaze ne povus decidi, por kiu voĉdoni. Cetere miaj studentoj laŭ propra aserto ĉiuj iris baloti, sed ili jam antaŭe sciis, kiun partion ili volas elekti. Kiel mi supozis.